DRZEWICZKA – to malownicza, nizinna rzeka, prawobrzeżny dopływ Pilicy z ujściem na wysokości Nowego Miasta nad Pilicą (woj.mazowieckie). Wypływa w lasach Garbu Gielniowskiego i meandruje wśród łąk z kępami wierzb, starorzeczy i stawów, bagien i borów, pól i wsi, jej brzegi otaczają trzcinowiska i szuwary. Ma odcinki o różnej trudności, miejscami szybki nurt, w korycie dużo przeszkód i miejsc biwakowych na brzegach. W dolinie można obcować z dziką przyrodą, gniazduje tu wiele gatunków ptaków. Odcinek z Opoczna do Drzewicy jest częściowo uregulowany, ma znaczny spadek, bystrza, jazy, spiętrzenia i zastawki. Dawniej działały nad nią młyny, kuźnice i zakłady przemysłowe. W Drzewicy wybudowano tor kajakarstwa górskiego. Rzeka zasila retencyjno-rekreacyjny Zalew Drzewicki. Odcinek jest uciążliwy, raczej dla wprawnych kajakarzy, spławny przy wyższym stanie wody, w czasie suszy może być trudny do pokonania. Od Drzewicy płynie naturalnym korytem, ma szybki nurt i kończy się na zalewie w Odrzywole. Rzeka jest kręta, płynięcie utrudniają jazy oraz zwalone drzewa i zatopione pnie zwykle dające się opłynąć. Szlak jest spławny przy każdym stanie wody, odpowiedni dla początkujących kajakarzy, choć oczywiście przyda się doświadczenie. Najpopularniejszy jest dziki spływ meandrującą rzeką od Drzewicy do Nieznamierowic.
Startujemy za Opocznem w WOLI ZAŁĘŻNEJ przy moście. W Opocznie warto zobaczyć: kościół świętego Bartłomieja z XIV wieku, kazimierzowski zamek z XIV wieku z muzeum i żydowski cmentarz. Dopływamy do jazu z przenoską, dalej mijając kolejne progi i jazy dopływamy do Giełzowa z jazem z przenoską. W Radzicach Małych i Radzicach Dużych czekają przenoski przez jazy. Tu rzeka zwalnia i wpada do Zalewu Drzewickiego. Płyniemy zalewem do DRZEWICY i kończymy dzień w OSiR Drzewica. Możemy zwiedzić ruiny renesansowego zamku z XVI wieku i kościół świętego Łukasza.
Drugiego dnia startujemy w DRZEWICY, mijamy zaporę na zalewie i tory kajakarstwa górskiego. Można opłynąć jazy, przenieść kajaki przez most i wodować na starym torze. Lepiej poniżej mostu w centrum miasta. Rzeka jest wąska i płytka, nurt szybki, kamieniste mielizny wymagają holowania kajaka. Pod mostem jest jaz z trudną przenoską. Za miastem brzegi są zalesione, kończą się mielizny, rzeka jest głębsza i przyspiesza. Za ujściem Brzuśni rozlewa się, zwalnia, meandruje i tworzy wysepki, następnie staje się głębsza i węższa, pojawiają się powalone drzewa, wysokie skarpy, łąki i las. Płyniemy do Nieznamierowic z przenoską przez próg (Wypoczynkowy Ośrodek nad Drzewiczką, biwak, stanica). Meandrując łąkami dopływamy do bystrza przy młynie w Lipowej (altana wypoczynkowa). Spływ kończymy w ODRZYWOLE przed progiem na wysokości zalewu lub przenosimy kajaki za próg i kończymy spływ na biwaku przy moście.
Zapraszamy wktótce
Zapraszamy wkrótce
SZLAK ROWEROWY NAD PILICĘ (196 km) ma około 200 km i łączy stolicę województwa łódzkiego z Piotrkowem Trybunalskim oraz z terenami doliny Luciąży i doliny środkowej Pilicy. W Łodzi swój początek ma przy zielonym szlaku rowerowym, między Stawami Jana a parkiem na Młynku. W pierwszej części prowadzi przez okolicę Zalewu Czarnocin, Moszczenicę, aż do Zbiornika Bugaj znajdującego się na wschodnich obrzeżach Piotrkowa Trybunalskiego.
Stąd kierujemy się do Kolonii Witów oraz tamy na Luciąży w Kłudzicach. Dalej szlak wiedzie już wzdłuż rzeki, niedaleko Zbiornika Cieszanowice,
aż do miejscowości Przerąb, w pobliżu której Luciąża ma swoje źródła.
Jadąc w dalszym ciągu na południe docieramy do Rezerwatu Góra Chełmo chroniącego las, wychodnie piaskowców kredowych oraz grodzisko, a następnie do Wielgomłynów i Maluszyna, gdzie po raz pierwszy spotykamy się z Pilicą.
W Maluszynie kierujemy się już na północ i podążając lewym brzegiem Pilicy - przejeżdżamy przez Przedbórz, Bąkową Górę, Majkowice, aż do Sulejowa. Wykorzystując sieć szlaków rowerowych mamy możliwość utworzenia pętli, jadąc dalej z Sulejowa oznakowanym na czerwono Szlakiem Grunwaldzkim, a następnie zjeżdżając na Łódzką Magistralę Rowerową W-E w Wolborzu w stronę Moszczenicy.
Szlak rowerowy „Nad Pilicę” charakteryzuje się niezwykłymi walorami przyrodniczo-krajoznawczymi. Bezpośrednio przy szlaku znajdują się liczne obiekty historyczne, miejsca kultu Matki Bożej, rezerwaty przyrody, grodziska stożkowe (nad Luciążą w okolicach Łochyńska i Mierzyna oraz nad Pilicą w okolicach Majkowic) oraz pozostałości kamieniołomów (w miejscowości Kurnędz). Odcinek szlaku od Sulejowa do Łęgu Ręczyńskiego biegnie wzdłuż granicy Sulejowskiego Parku Krajobrazowego.
Wśród zabytków architektury sakralnej należy wyróżnić barokowy zespół poklasztorny oo. Norbertanów z kościołem pw. św. Małgorzaty i św. Augustyna w Kolonii Witów. Po rekoronacji cudownego obrazu Matki Bożej Zwiastowania kościół ten nosi miano sanktuarium. Z kolei niedaleko Trzepnicy, na wzgórzu przy drodze z Gorzkowic do Ręczna, stoi neogotyckie Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia, zwane Pocieszną Górką. W Wielgomłynach zwiedzimy natomiast Sanktuarium Matki Boskiej Bolesnej (Bolesnej Pani Wielgomłyńskiej) wraz z zespołem klasztornym oo. Paulinów. Kompleks ten stanowi przykład sakralnego budownictwa gotyckiego i barokowego.
W Sulejowie znajduje się jeden z najlepiej zachowanych obiektów romańskich w Polsce, czyli zespół klasztorny opactwa cystersów.
Jest to również jedyne w Polsce cysterskie opactwo warowne z tak dobrze zachowanymi i silnie rozwiniętymi obwarowaniami klasztornymi.
Miłośnicy architektury obronnej będą mieli okazję podziwiać ruiny zamków w Przedborzu, Bąkowej Górze i Majkowicach.
Natomiast w miejscowości Przerąb znajdują się pozostałości fundamentów warowni rycerskiej.
Charakterystyczną cechą polskiego krajobrazu są dwory co zobaczymy poruszając się Szlakiem rowerowy „Nad Pilicę”, m. in. w: Czarnocinie, Milejowie, Trzepnicy, Granicach, Maluszynie i Bąkowej Górze. Innym nieodłącznym elementem polskiej wsi są przydrożne krzyże i kapliczki. Tutaj warto wspomnieć o miejscu, które dzięki swojej lokalizacji wydaje się dość tajemnicze i mistyczne. Kapliczka, z dalszej perspektywy, sprawia wrażenie jakby wyłaniała się z tafli wody zalewu Cieszanowice. Jest to jedyna pozostałość po nieistniejącej już wsi Borowiec. Mieszkańcy Borowic, ale też wsi Kuźnica Żerechowska, Łęgoń, Wygoda, Trzciniec zostali przesiedleni podczas budowy zalewu.
