Mapa obejmuje obszar województwa łódzkiego z naniesionym przebiegiem Łódzkiego Szlaku Konnego. Została wykonana w oparciu o podkład V-mapy i podzielona na 214 arkuszy formatu A4. Sprawdź w Skorowidzu, które fragmenty mapy Cię interesują, a następnie pobierz odpowiedni arkusz i go wydrukuj przy pomocy programu Adobe Acrobat Reader.
Mapy wykonano w Urzędzie Marszałkowskim w Łodzi w Departamencie Geodezji i Kartografii, Wydział – Wojewódzki Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej na podstawie danych Wojewódzkiego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego oraz Regionalnego Systemu Informacji Przestrzennej.
Przydatność map do poruszania się po szlakach konnych, z uwagi na ilość i jakość szczegółów, została bardzo wysoko oceniona przez w Towarzystwo Wspierania Turystyki Konnej z Łodzi.
Podróżując po Łódzkim Szlaku Konnym napotkasz miejsca postojowe, które zapewnią Ci komfortowy wypoczynek i relaks. Stanowią one główny element nowej infrastruktury szlaku i są rozlokowane na różnych jego odcinkach.
Wzdłuż lub w pobliżu trasy, położonych jest ponad 200 ośrodków jazdy konnej oferujących również usługi noclegowe i gastronomiczne. Wielkość poszczególnych obiektów oraz zakres świadczonych usług jest bardzo różnorodny.
Miejsca postojowe zostały wyposażone we wszystko to, co niezbędne w czasie postoju i odpoczynku, m.in. koniowiązy, miejsca popasu dla koni, wiaty. Dostęp do infrastruktury tych obiektów jest bezpłatny. Teren każdego miejsca otacza drewniane ogrodzenie, a działka obejmie także wybieg dla koni.
Planując przejażdżkę czy rajd po Łódzkim Szlaku Konnym będziesz mógł wykorzystać miejsca postojowe jako punkt odpoczynku lub pikniku z rodziną czy przyjaciółmi.
Korzystając z tych miejsc prosimy o zastosowanie się do poniższych zasad:
Dbajmy o wspólne dobro i pamiętajmy, że po nas przyjdą inni.
Wykaz Miejsc Postojowych na Łódzkim Szlaku Konnym
Niezależnie od tego czy jesteś sympatykiem aktywnego wypoczynku, czy też wolisz spędzić czas w jednym miejscu delektując się pejzażami i przyrodą - tutaj spędzisz wyjątkowe chwile. Województwo łódzkie daje szanse na uprawianie wszelkiego rodzaju aktywności - od żeglarstwa po narciarstwo. Znajdują się tutaj wielkie zbiorniki wodne, które można przemierzać m.in. wynajętymi łódkami. Rzeki o urozmaiconym biegu kuszą przygodą kajakową, a także wypoczynkiem na plaży. Narciarze i snowbordziści mogą skorzystać z kompleksu w Kamieńsku.
Wielkim wyróżnikiem województwa jest najdłuższy w Europie szlak konny. Oplata cały region, dając Ci możliwość zobaczenia wszystkiego tego, co ma do zaoferowania województwo łódzkie. Tutaj znajdziesz szlaki przygotowane zarówno dla jeźdźców traktujących ten sport wyczynowo, jak i uprawiających go rekreacyjnie z rodziną i przyjaciółmi. Piechurzy, biegacze i fascynaci nordic walking docenią te tereny jako trasy swoich wędrówek.
Oprócz atrakcji dla miłośników różnych dyscyplin sportowych, w Łódzkiem odnajdziesz szereg zabytków. Wywodząc się z różnych epok historycznych i nawiązując do różnych stylów architektonicznych, miejsca te dadzą Ci możliwość zobaczenia, poczucia i poznania fascynującej historii tego regionu. Zapraszamy Cię na wędrówkę po kościołach romańskich, strzelistych świątyniach gotyckich i renesansowych pałacach, aż po klasycystyczne dwory oraz secesyjne i modernistyczne kamienice.
Na szczególne wyróżnienie zasługują następujące obiekty o charakterze kulturalnym:
zabytki architektury:
zabytkowe zespoły dworsko-pałacowe i pałacowo-parkowe:
historyczne miasta:
Wielką zaletą województwa są także jego tereny zielone. Parki krajobrazowe oraz duże kompleksy leśne pozwalają podglądać przyrodę i korzystać z jej obfitości np. grzybów i jagód. Odnajdziesz tu miejsca, gdzie czyste powietrze będzie kojąco wpływać nie tylko na stan Twojego ducha, ale również ciała. Uprawiając sporty, zwiedzając zabytki, czy też relaksując się na świeżym powietrzu zawsze możesz podziwiać piękno otaczającej Cię przyrody, spośród której na szczególne wyróżnienie zasługuje również dorzecze Warty i jej dopływy.
Henryk Dobrzański ps. Hubal (1897–1940) urodzony w Jaśle major kawalerii Wojska Polskiego, sportowiec, dowódca Oddziału Wydzielonego Wojska Polskiego w czasie II wojny światowej.
Łódzki Szlak Konny promuje turystykę aktywną połączoną z poznawaniem historii oraz dorobkiem kulturowym województwa łódzkiego. W ten motyw doskonale wpisuje się walczący na ziemi łódzkiej major Henryk „Hubal” Dobrzański. Jego życiorys, prezentowana postawa i wartości są powodem, dla którego to właśnie „Hubal” został wybrany na patrona szlaku.
Postać Henryka „Hubala” Dobrzańskiego silnie łączy się z tradycjami jeździeckimi naszego regionu. Nie tylko wsławił się on bohaterską postawą podczas II wojny światowej walcząc na ziemi łódzkiej, ale zasłynął także jako doskonały kawalerzysta. Był członkiem reprezentacji Polski w jeździectwie. Jego kunszt przyniósł mu 22 złote, trzy srebrne i cztery brązowe medale. Zdobył wiele prestiżowych nagród, w tym Nagrodę indywidualną – złota papierośnicę – dla najlepszego jeźdźca w Londynie w 1925 roku.
Urodził się w Jaśle w rodzinie szlacheckiej. Pochodził z rodziny powstańców, zarówno po mieczu, jak i po kądzieli. Wychowywany był w atmosferze głębokiego patriotyzmu i rodzinnych tradycji wojskowych, podtrzymywanych szczególnie przez matkę. Wybuch wojny w 1914 r. uniemożliwił mu ukończenie studiów.
Mając wiele przykładów patriotycznych postaw w rodzinie, jeszcze jako uczeń szkoły realnej, zgłosił się w 1912 roku do II Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Krakowie. Mając zaledwie 17 lat został przyjęty do Legionów Polskich. W styczniu 1918 r. kpr. Dobrzański, jako jeden z wyróżniających się żołnierzy został skierowany do Szkoły Podchorążych II Brygady w Mamajesti. Nauki jednak nie ukończył, gdyż w lutym 1918 r. został uwięziony obozie Saldabos na Węgrzech, skąd wkrótce udało mu się zbiec.
Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej w 1918 r., gdzie podczas walki o Lwów dowodził plutonem kawalerii. Walczył w wojnie bolszewickiej, a za odwagę na polu walki został odznaczony czterokrotnie Krzyżem Walecznych i Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari. W 1927 r. awansował do stopnia majora. Po wybuchu II wojny światowej został zastępcą dowódcy 110. Rezerwowego Pułku Ułanów, który w związku z szybkim postępem wojsk niemieckich 11 września 1939 r. został przeniesiony z Białegostoku do Wołkowyska, a następnie wyruszył w kierunku Grodna.
Po kapitulacji Grodna, 110. Pułk Ułanów nie podporządkował się decyzji o przejściu na teren Litwy i wyruszył w kierunku Warszawy. Nad Biebrzą pułk został rozbity przez Sowietów i rozwiązany, jednak część żołnierzy pod dowództwem mjr. Henryka Dobrzańskiego zdecydowała się kontynuować marsz w kierunku oblężonej stolicy. Po kapitulacji Warszawy 27 września mjr Dobrzański wraz z 50 żołnierzami, stanął przed decyzją ewakuacji do Francji lub pozostania w kraju. 1 października oddział ten zdecydował się na marsz w kierunku Gór Świętokrzyskich. Już tego samego dnia stoczył on pierwszą potyczkę z Niemcami, co skłoniło oddział do pozostania na Kielecczyźnie do czasu ofensywy alianckiej, oczekiwanej na wiosnę 1940 r.
Major Henryk Dobrzański przyjął pseudonim „Hubal” (przydomek rodowy gałęzi Dobrzańskich, z której się wywodził), stając na czele swojego oddziału do końca nie składając broni. 2 października 1939 r. Hubalczycy odnieśli zwycięstwo nad Niemcami w potyczce pod Wolą Chodkowską. Dzięki pomocy mieszkańców Kielecczyzny oddziałowi udawało się wymykać z organizowanych przez Niemców pułapek.
30 marca i 1 kwietnia Hubalczycy stoczyli dwie walki z Niemcami, w których zadali poważne straty wrogowi. W wyniku tych działań, Niemcy stworzyli 1000 osobową formację SS, batalionu Wermachtu i jednostki czołgów do walki z „Szalonym Majorem”. 11 kwietnia Niemcy spacyfikowali Skołby i Hucisko, zabijając wszystkich mężczyzn. 30 kwietnia 1940 r. poczet majora, został zaskoczony w czasie biwaku przez oddziały 372. dywizji Wehrmachtu w okolicach Anielina, 20 km od Opoczna. W gwałtownej walce oddział uległ rozproszeniu, a sam Hubal poległ z bronią w ręku. Niemcy wywieźli ciało majora do Tomaszowa Mazowieckiego i pochowali je w nieznanym do dzisiaj miejscu. Przez lata powstało wiele teorii na temat miejsca spoczynku ciała majora Hubala. Żadna z nich nie znalazła jak do tej pory potwierdzenia. Reszta żołnierzy z oddziału mjr. „Hubala” po śmierci swojego dowódcy złożyła broń 25 czerwca 1940 r.
W 1966 mjr Henryk Dobrzański został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Złotym Orderu Wojennego Virtuti Militari i awansowany do stopnia pułkownika. 16 września 2010 roku Prezydent RP Bronisław Komorowski odznaczył pośmiertnie majora Henryka Dobrzańskiego Hubala Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.
