Znamy już wyniki naboru wniosków dotyczących współorganizacji projektów kulturalnych na terenie województwa łódzkiego, ogłoszonego przez Łódzki Dom Kultury. Dofinansowanie otrzymało 17 projektów na łączną kwotę 50.000 zł. Konkurs jest związany z obchodami Roku Reymontowskiego w województwie łódzkim, bowiem w tym roku przypada 150. rocznica urodzin Władysława Stanisława Reymonta, którego życie i twórczość były silnie związane z naszym regionem.
Lista wniosków do pobrania na stronie Łódzkiego Domu Kultury.
W najbliższą sobotę, 24 czerwca, Skansen Łęczycka Zagroda Chłopska zaprasza na obchody Nocy Świętojańskiej.
W programie:
- 11.00 – 12.00 i 14.00 – 15.00: konkurs „W poszukiwaniu kwiatu paproci”,
- 12.00, 14.00: ustawianie wiatraka „koźlaka” do wiatru,
- 14.30: konkurs łowienia ryb w stawie,
- 16.00 – 16.15: otwarcie wystawy „Jak dawniej ryby łowiono”, w ramach wernisażu odbędzie się poczęstunek regionalny przygotowany przez Koło Gospodyń Wiejskich w Górze Św. Małgorzaty,
- 16.30 – 17.10: widowisko „Noc Świętojańska” w wykonaniu zespołu „Bałdrzychowianie”.
W godzinach otwarcia skansenu 10.00-18.00:
- plener plastyczny pt. „Wiatrak na Płocie”,
- plecenie świętojańskich wianków,
- warsztaty kowalskie.
Wystawa pt. „Jak dawniej ryby łowiono” prezentuje tematykę tradycyjnego rybołówstwa śródlądowego, które uprawiano na zbiornikach wodnych w postaci cieków i wód stojących. Taki rodzaj rybołówstwa rozwijał się na ziemiach polskich od bardzo dawna, o czym przekonują odkrycia archeologiczne i źródła historyczne, aż do połowy XX stulecia.
Celem ekspozycji jest przegląd podstawowych narzędzi służących do połowu ryb, których używali przeważnie rybacy niezawodowi w I połowie XX wieku na obszarze ziem polskich, ze szczególnym uwzględnieniem terenu Polski środkowej.
Prezentowane na wystawie zabytki pochodzą ze zbiorów Działu Gospodarstwa i Przemysłu Wiejskiego Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Zostały wykonane w okresie międzywojennym oraz w pierwszych dekadach po II wojnie światowej. Ekspozycję uzupełniają zdjęcia z zasobów Archiwum Etnograficznego tej placówki. Zostały one zrobione na początku lat 60. XX wieku na terenie Łęczyckiego przez Kazimierza Wecla.
Występy wielkich gwiazd światowej wokalistyki w Teatrze Wielkim w Łodzi stały się już niejako tradycją, którą publiczność z satysfakcją zaakceptowała i pokochała. Gościliśmy już m.in. legendarnych – Fedorę Barbieri i Renato Brusona, niepowtarzalną Kiri Te Kanawę, pełną muzycznego temperamentu Barbarę Hendricks, a także tenorów – gigantów: Placido Dominga, José Curę czy Andrea Bocellego. Teraz do tej listy wokalnych znakomitości dołączy artystka tyleż utalentowana, co czarująca – gwiazda światowych scen operowych – ANGELA GHEORGHIU.
Tylko raz i tylko w Teatrze Wielkim w Łodzi Angela Gheorghiu, ta wielka postać największych scen operowych świata pojawi się, by w towarzystwie znakomitego tenora Călina Brătescu dać próbę swego talentu w słynnych fragmentach dzieł Pucciniego, Verdiego, Cilei, Bizeta, Catalaniego, mi.in. z Adriany Lecouvreur, Toski, Madame Butterfly, Otella, Carmen, Gianniego Schicchi, Manon Lescaut. Koncert z udziałem orkiestry Teatru Wielkiego w Łodzi pod dyrekcją Cipriana Teodoraşcu, poprowadzi Jacek Marczyński.
Angela Gheorghiu – na arenie międzynarodowej zadebiutowała rolą Mimi w Covent Garden w roku 1992. W tym samym roku po raz pierwszy wystąpiła w Metropolitan Opera i w Wiedeńskiej Operze Narodowej. W 1994 roku wystąpiła w Covent Garden w partii Violetty (Traviata) w głośnym spektaklu, który następnie był emitowany w BBC. Od swego debiutu w Royal Opera House występowała w najważniejszych teatrach operowych na świecie. Jej repertuar obejmuje partie Mimi, Violetty, Charlotty, Julii, Neddy, Adiny, Toski, Magdy w Jaskółce, Manon, Małgorzaty, Leonory w Trubadurze i Adriany Lecouvreur. Nagrała wiele płyt dla wytworni takich jak EMI Classics i Decca. Otrzymała liczne odznaczenia włącznie z La Médaille Vermeil de la Ville de Paris i Orderem Sztuki i Literatury (Ordre des Arts et des Lettres).
Zagrała tytułową rolę w filmie Tosca w reżyserii Benoit Jacquota, a także wystąpiła w roli Julii w filmie nakręconym dla Online Classics. Ostatnio występowała w partiach Mimi (La Scala, Royal Opera House, Wiedeńska Opera Narodowa, Opera national de Paris, Metropolitan Opera, Opera Państwowa w Hamburgu), Toski (Royal Opera House, Opera Państwowa w Berlinie, San Francisco Opera, Wiedeńska Opera Narodowa, Metropolitan Opera), Magdy (Royal Opera House), Małgorzaty (Royal Opera House), Adriany Lecouvreur (Wiedeńska Opera Narodowa, Opera national de Paris) i Charlotty (Wiedeńska Opera Narodowa, Festiwal w Salzburgu), a także w koncertach w Paryżu, Dublinie, Wiedniu i Salzburgu.
Koncert Angeli Gheorghiu został objęty Honorowym Patronatem Marszałka Województwa Łódzkiego
Muzeum Sztuki w Łodzi zaprasza na otwarcie wystawy Enrico Prampolini. Futuryzm, scenotechnika i teatr polskiej awangardy, które odbędzie się 9 czerwca br. o godzinie 18.00 w ms2 przy ulicy Ogrodowej 19.
Ekspozycja, prezentowana w ramach obchodów Roku Awangardy, będzie pierwszą w historii zestawiającą projekty włoskiego futuryzmu z polską awangardą. Na tle retrospektywnych wystaw włoskiego futuryzmu oraz monograficznych przeglądów twórczości Prampoliniego, ekspozycja w Muzeum Sztuki jest pierwszą rozbudowaną prezentacją jego prac od 1992 roku. Jest też pierwszą tak obszerną wystawą monograficzną futurysty poza Włochami i to właśnie w Łodzi pojawią się prace Prampoliniego, które nigdy wcześniej nie były wystawiane.
Enrico Prampolini to jedna z najważniejszych osobowości artystycznych międzynarodowej awangardy. W jego twórczości odnaleźć można echa niemal wszystkich prądów nowej sztuki I połowy XX w.: od futuryzmu, który współtworzył wraz z ugrupowaniem Filippa Tommasa Marinettiego, przez dadaizm, konstruktywizm i surrealizm, aż po udział w kręgu paryskich abstrakcjonistów Cercle et Carré. Był malarzem, rzeźbiarzem, scenotechnikiem, choreografem, architektem, grafikiem, tworzył reklamy, plakaty, fotomontaże, wielkie murale, oprawy plastyczne do kilku filmów. Był organizatorem życia artystycznego w Paryżu, Pradze i Rzymie, a także kuratorem ostatniej międzynarodowej wystawy scenotechniki awangardowej na VI Triennale w Mediolanie (1936).
Wystawa w Muzeum Sztuki pokaże w chronologiczny sposób bardzo bogaty dorobek twórczości Prampoliniego we wszystkich tych dziedzinach. Zbiega się równocześnie z jubileuszem 100-lecia awangardy w Polsce, co stwarza znakomitą okazję do przyjrzenia się relacjom między włoskim futuryzmem a polskimi twórcami nowej sztuki. Owe relacje najbardziej żywe były w, najbliższym Prampoliniemu, obszarze teatru. To właśnie Prampolini postanowił odrzucić terminy „scenografia” i „dekoracja teatralna” na rzecz „scenotechniki” bliższej nie malarstwu, lecz architekturze i nowoczesnemu pojmowaniu przestrzeni sceny. Polscy artyści kręgu „Zwrotnicy”, Bloku i Praesensu w równym stopniu opowiedzieli się po stronie architektonicznych konstrukcji scenicznych, odrzucając tradycyjne dekoracje malarskie. Ich twórczość świadczyła o radykalnej zmianie, która dzięki awangardzie dokonała się w pojmowaniu i praktyce scenografii.
