Już w piątek (10 czerwca) Muzeum Pałac Herbsta zaprasza na otwarcie wystawy Od Matejki do Wojtkiewicza. U zarania nowoczesności oraz koncert kwartetu smyczkowego The Time Quartet w letnim ogrodzie dawnej siedziby łódzkiego fabrykanta.
Historia polskiego malarstwa w XIX wieku jest niezmiennie intrygująca. To wówczas zajęło ono poczesne miejsce w kulturze polskiej. Stało się tak między innymi dlatego, że zaczęto postrzegać je jako sztukę szybko reagującą na współczesne wydarzenia, w tym czasie zmienił się też proces kształcenia, a pozycja społeczna malarzy wzrosła. Wystawa „Od Matejki do Wojtkiewicza. U zarania nowoczesności” pozwala przyjrzeć się poszukiwaniom nowoczesnego stylu, będąc jednocześnie okazją do odmiennego spojrzenia na zgromadzoną w Muzeum Pałac Herbsta kolekcję polskiego malarstwa.
Jan Matejko (1838–1893), bodajże najbardziej rozpoznawalny polski malarz, był postacią szczególnie ważną dla krakowskiego środowiska artystycznego. Jego przywołujące znaczące wydarzenia historyczne obrazy były niezwykle cenione już przez współczesnych artysty. Stworzony przez Matejkę obraz historii ugruntowywał narodową tożsamość Polaków. W 1873 r. malarz został powołany na stanowisko dyrektora Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie. Funkcję tę pełnił przez dwadzieścia lat, inicjując nowe kierunki rozwoju uczelni.
Wśród prezentowanych na wystawie dzieł pędzla Jana Matejki znajdą się między innymi: „Otrucie królowej Bony” (1859), „Jan III Sobieski składa ślub w Częstochowie” (1859), „Alchemik Sędziwój i król Zygmunt III” (1867). Ponadto będzie można obejrzeć szkice kompozycyjne do obrazów oraz studia kostiumowe. Niewątpliwą atrakcją ekspozycji będą pokazywane po raz pierwszy w Łodzi zbiory malarza. Zgromadzona przez niego jedyna w swoim rodzaju kolekcja odzwierciedla zamiłowanie Matejki do historii i zabytków. Na wystawie prezentowane są elementy strojów, biżuteria czy wyroby rzemiosła artystycznego.
Druga część wystawy obejmie między innymi prace takich artystów, jak: Maurycy Gottlieb, Stanisław Wyspiański, Włodzimierz Tetmajer, Jan Stanisławski, Leon Wyczółkowski, Józef Mehoffer, Jacek Malczewski, Witold Wojtkiewicz.
Jesteś edukatorem, animatorem kultury, nauczycielem? Masz pomysł na projekt edukacyjny? Mieszkasz i działasz w województwie łódzkim? Koalicje Kultury zapraszają do współpracy i proponują pieniądze na projekty. Muzeum Sztuki w Łodzi, operator regionalny programu Bardzo Młoda Kultura rozpoczyna nabór wniosków do konkursu grantowego dla edukatorów i animatorów kultury.
Głównym celem konkursu jest wspieranie współpracy pomiędzy podmiotami reprezentującymi sektor kultury i sektor edukacji w realizowaniu wspólnych przedsięwzięć z zakresu edukacji i animacji kulturowej. Konkurs zakłada przyznanie w 2016 roku minimalnie 9 równorzędnych nagród, przy czym nagrodą tą jest realizacja projektu z zakresu edukacji i animacji kulturowej we współpracy z organizatorem. Tegoroczny budżet to 90 000 złotych, a na wsparcie pojedynczego projektu przeznaczone zostanie maksymalnie 10 000 złotych netto.
Kto? Na co?
Do udziału w konkursie mogą przystąpić osoby fizyczne, podmioty sektora publicznego oraz organizacje pozarządowe, prowadzące działalność edukacyjną lub kulturalną w województwie łódzkim. Najważniejsze jest, żeby projekt z zakresu edukacji i animacji kulturowej opierał się na partnerskiej współpracy między sektorem oświaty i kultury. Tak więc koalicję konkursową na rzecz projektu mogą zawiązać na przykład: dom kultury i gimnazjum, muzeum i grupa nauczycieli, niezależny animator i szkoła podstawowa.
Organizatorem konkursu jest Muzeum Sztuki w Łodzi i to do niego drogą elektroniczną należy przesyłać zgłoszenia, ale oceną wniosków zajmie się niezależne, zewnętrzne jury. Co ważne, od beneficjenta nie jest wymagany wkład własny do projektu.
Od 3 czerwca w Muzeum Sztuki w Łodzi można będzie oglądać wystawę prac wyjątkowego artysty – Tamása Kaszása. Urodzony w 1976 roku twórca to jeden z czołowych kontynuatorów węgierskich tradycji neoawangardowych; od 2002 roku wraz z Anikó Loránt tworzy ex-artists’ collective, mieszkając i pracując na wyspie Szentendrei.
Wystawa Tamása Kaszása obejmuje prace realizowane indywidualnie i z Anikó Loránt od początku XXI wieku oraz nowe produkcje artystyczne stworzone specjalnie dla przestrzeni Muzeum Sztuki. „Ćwiczenia w autonomii” mają charakter zbliżony do prezentacji muzeów etnograficznych. W pierwszej części wystawy pt. „Archeologia przyszłości” dzieła sztuki pokazywane są niczym znaleziska archeologiczne, jako obiekty powstałe w warunkach zaniku produkcji przemysłowej, konsumpcji i nowoczesnej infrastruktury publicznej, po zagładzie nowoczesnej cywilizacji, której zrecyklingowane resztki funkcjonują wśród obiektów związanych z nowym budownictwem, rolnictwem, technologiami i kulturą. W drugiej części zatytułowanej „Auto-antropologia” na przykładzie wspólnoty rodzinno-przyjacielsko-artystycznej (ex-artists' collective) prezentowane są zaś konkretne rozwiązania praktyczne, „ćwiczenia w autonomii życia”, jak nazywa je sam artysta. Całość wystawy zaś to próba stworzenia warunków do pracy nad wyobraźnią ekologiczną dla przyszłych mieszkanek i mieszkańców Ziemi.
Na otwarciu wystawy wystąpi grupa Małe Instrumenty, której muzyczne dokonania korespondują z duchem wystawy w ms¹. Wrocławski zespół odzyskuje dla muzyki obiekty uznawane w naszej kulturze za bezużyteczne lub mało wartościowe. Założona w 2007 roku formacja koncentruje się na eksperymentach muzycznych, w czasie których używa unikalnych, skonstruowanych przez jej członków instrumentów, elementów grających i niewielkich przedmiotów, które wydają najróżniejsze, niekiedy bardzo zaskakujące dźwięki.
Z dumą informujemy, że nagrodę Grand Prix 56. Kaliskich Spotkań Teatralnych – Festiwalu Sztuki Aktorskiej decyzją jury otrzymała Agnieszka Kwietniewska za rolę Bruscona w spektaklu Komediant Thomasa Bernharda w reżyserii Agnieszki Olsten z Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi.
W werdykcie napisano: Rola Bruscona w spektaklu Komediant bezkompromisowo odsłania iluzje związane ze sztuką aktorską, a zarazem wyraża misję burzenia schematów i rutyny, nie tylko po stronie sztuki, ale i odbiorców. Aktorstwo, które zobaczyliśmy w Komediancie, tworzy teatr zdolny do autokompromitacji, który nie zasłania się niczym, teatr żywy, o wysokim, twórczym potencjale angażowania widowni w tematy egzystencjalne i społeczne.
Ale to nie wszystkie nagrody, które w ostatnich dniach trafiły do naszych instytucji. W konkursie będącym muzealnym odpowiednikiem filmowych Oscarów wydawnictwo „Muzeum Sztuki w Łodzi. Monografia” zostało uhonorowane nagrodą główną w kategorii PUBLIKACJE.
23 maja 2016 podczas uroczystej gali w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie odbyła się Gala Laureatów XXXVI Konkursu na Wydarzenie Muzealne Roku Sybilla 2015. W imieniu łódzkiej instytucji statuetkę Sybilli odebrał dyrektor Jarosław Suchan.
Monografia to wyjątkowe monumentalne, dwutomowe wydawnictwo, które powstało z okazji 85. rocznicy inauguracji Międzynarodowej Kolekcji Sztuki Nowoczesnej grupy „a.r.”, pierwsza w Polsce tak kompleksowa i przekrojowa pozycja prezentująca dorobek jednego z największych i najważniejszych polskich muzeów. Książka przedstawiająca ponad osiem dekad historii placówki powstała z potrzeby przemyślenia i poddania krytycznej refleksji działalności muzeum i wytyczenia nowych dróg jego rozwoju.
W dniach 12-15 maja br. na terenie całej Polski odbywać się będą Dni Otwarte Funduszy Europejskich. Celem akcji jest zaprezentowanie w atrakcyjny sposób inwestycji zrealizowanych dzięki wsparciu z pieniędzy unijnych. Dni Otwarte dają możliwość zobaczenia na własne oczy miejsc, do których normalnie nie można wejść, np. laboratoriów, centrów badawczych. Będzie można również zwiedzić za darmo lub ze zniżką muzea, teatry, opery, wziąć udział w bezpłatnych, ciekawych warsztatach proponowanych przez szkoły wyższe, parki technologiczne i inkubatory przedsiębiorczości.
Instytucje kultury podległe pod samorząd województwa łódzkiego biorące udział w DOFE 2016:
W najbliższy piątek Muzeum Sztuki w Łodzi otworzy wystawę "Salon de Fleurus". "Salon de Fleurus" to wystawa podróżująca, przygotowana przez Salon de Fleurus oraz Independent Curators International (ICI) z siedzibą w Nowym Jorku. Od 1992 do 2013 roku Salon był na stałe otwarty dla publiczności przy Spring Street 41 w Nowym Jorku. Od tego czasu wciąż wędruje po miastach na całym świecie.
„Salon de Fleurus” jest współczesną rekonstrukcją paryskiego salonu Gertrudy Stein przy Rue de Fleurus 27, działającego pod tym adresem od 1904 do 1934 roku. Projekt ukazuje i komentuje historię początków sztuki nowoczesnej, skupiając się na jednym z pierwszych miejsc spotkań młodych, zdobywających uznanie artystów, takich jak Henri Matisse, Pablo Picasso czy sama Gertruda Stein. To właśnie w tym miejscu obrazy Cézanne’a, Matisse’a i Picassa, po raz pierwszy wystawione wspólnie, oglądali ówcześni paryżanie i znawcy sztuki zza Atlantyku. Informacje o nowej sztuce Amerykanie rozpowszechniali następnie w swoim kraju, doprowadzając ostatecznie do stworzenia dobrze dziś znanej opowieści o europejskiej sztuce nowoczesnej. Przyjazd "Salonu de Fleurus" do Muzeum Sztuki w Łodzi daje szansę na konfrontację różnych opowieści o początkach sztuki nowoczesnej: narracji parysko-amerykańskiej oraz historii łódzkiego muzeum.
W piątek, 26 lutego, w Muzeum Sztuki zostanie otwarta retrospektywna wystawa Jána Mančuški Najważniejsze zawsze jest niewidoczne.
Prezentowana wystawa to pierwszy w Polsce kompleksowy przegląd twórczości jednego z najciekawszych czeskich artystów, podsumowanie jego poszukiwań twórczych, inspirowanych doświadczeniami konceptualizmu, a także pracą i pobytem w wielu miejscach na całym świecie. Zwiedzający będą mieli okazję zobaczyć rysunki, studia i materiały artysty, a także przyjrzeć się rekonstrukcji post-konceptualnego miejsca pracy Mančuški, które jest alternatywą dla tradycyjnej pracowni artystycznej.
Mančuška (1972–2011) urodził się w Bratysławie, studiował w Pradze i USA, mieszkał w Berlinie. Zadebiutował na artystycznej scenie Pragi w 1990 roku, wraz z innymi członkami kolektywu „Jeździec bez głowy” - Josefem Bolfem, Janem Šerýchem i Tomášem Vaněkiem. Jego działania były swobodnie powiązane z lokalną specyfiką czechosłowackiego konceptualizmu, który reprezentowali tacy artyści, jak Stano Filko czy Jiří Kovanda. Tak, jak wcześniej twórcy grupy Pondělí (Poniedziałek), Mančuška utrzymywał, że jego artystyczna tożsamość wywodzi się z konstrukcji społeczno-kulturowej, która stoi w opozycji do leżącej u podstaw sztuki czeskiej tradycji surrealistycznej i romantycznej. Świadomie łączył także cechy sztuki powstałej przed i po upadku muru berlińskiego.
Z czasem, w jego twórczości widoczne stały się dwa nurty. Z jednej strony, rozwijał sztukę postkonceptualną, w której interesował się językiem w procesie narracji dzieł literackich, sztuki wideo, performance i filmu. Z drugiej, fascynowały go same historie, często o wymiarze egzystencjalnym. Mančuška, oprócz artystycznej praktyki, zajmował się działaniami na polu teorii sztuki. Zgodnie ze swoimi poglądami, realizując wystawy, instalacje i performance w różnych krajach świata, artysta starał się uchwycić charakter konkretnego miejsca i zgromadzone w nim doświadczenia historyczne.
