TPL_T4_BLANK_HOME
W piątek, 24 marca, w gmachu Muzeum sztuki przy ul. Więckowskiego odbędzie się otwarcie wystawy Stephen Kaltenbach. Indeks możliwości. Stephen Kaltenbach to pionier i jeden z najbardziej płodnych artystów sztuki konceptualnej w Stanach Zjednoczonych, którego prace wchodziły w skład przełomowych dla tego nurtu wystaw. Ekspozycja w ms¹ będzie zarówno pierwszą obszerną prezentacją jego twórczości w Polsce, jak i próbą jej całościowego ujęcia. Wybór dzieł dokonany został zgodnie z logiką tzw. „protokołu zaprzeczeń”, w ramach której Kaltenbach kwestionuje stereotypowe przekonania dotyczące dzieła sztuki, kontekstu jego prezentacji czy postaci artysty.
Pierwszym wątkiem ekspozycji wynikającym z tych założeń jest dążenie do neutralizowania widzialnych kwalifikacji dzieła. Manifestuje się ono m.in. w pracach rzeźbiarskich zmierzających do zatarcia własnej odrębności wobec otaczających przedmiotów oraz w konstrukcjach z cyklu Alteracje pomieszczeń, w których zanikanie obiektu rzeźbiarskiego dokonuje się równolegle z modyfikacją przestrzeni architektonicznej. Inną grupę prac stanowią Kapsuły czasu. Na cykl ten składają się zamknięte pojemniki metalowe niewielkich rozmiarów, na których wyryte są wzmianki dotyczące ich zawartości lub instrukcje dla adresatów dotyczące czasu odpieczętowania. Początkowo przedmioty te przekazywane były przez artystę w darze poszczególnym osobom lub instytucjom i funkcjonować miały niezależnie od obiegu instytucjonalnego i komercyjnego dzieł. Wymienione prace, a także wiele innych włączonych do wystawy, będących przejawem postawy nieposłuszeństwa Kaltenbacha wobec zastanych norm poprawności artystycznej – składa się na tytułowy „indeks możliwości”, czyli nieustanne poszukiwanie w sztuce rozwiązań alternatywnych.
otwarcie ekspozycji 24 marca 2017 r., piątek, godz. 18.00, wstęp wolny
ms¹, ul. Więckowskiego 36
wystawa będzie czynna do 4 czerwca 2017 r.
kurator wystawy: Paweł Polit
koordynatorka: Martyna Dec
Wasyl Kandyński, Paul Klee, Kazimierz Malewicz, Piet Mondrian, Edvard Munch, Boris Ender, Max Ernst – nieczęsto mamy w Polsce możliwość oglądania prac tych artystów i to w jednym miejscu. Taka okazja właśnie się nadarza. W najbliższy piątek w Muzeum Sztuki w Łodzi otwarcie wystawy Superorganizm. Awangarda i doświadczenie przyrody.
– Użyta w tytule metafora superorganizmu odnosi się do ekspansywności gatunku ludzkiego, która powoduje zarówno rozwój cywilizacyjny, jak i degradację Ziemi. Nowoczesność to moment w historii Homo sapiens, kiedy środowisko intensywnie przekształcane jest przez rozwijający się przemysł, postępującą urbanizację, kolonizację kolejnych zakątków świata – wyjaśniają kuratorki wystawy Aleksandra Jach i Paulina Kurc-Maj – Postawy, które odnajdujemy w sztuce awangardowej, są intrygującym obrazem ludzkich fascynacji, lęków, złudzeń, rozważań i afektów, jakich doświadczamy w związku z przyrodą i które, ze względu na uniwersalność i trwałość tego doświadczenia, pozostają nieustająco aktualne – dodają.
Ekspozycja podzielona będzie na sześć części: Krajobraz postnaturalny, Biofilia, Wcielone widzenie, Czwarty wymiar, Mikrokosmos i Makrokosmos oraz Ewolucja, pokazujących, jak uproszczone jest myślenie o awangardzie jako konflikcie racjonalności z tym, co nieracjonalne, materialistycznego z duchowym, organicznego z nieorganicznym.
Na wystawie zobaczymy około 150. dzieł wypożyczonych z kolekcji publicznych i prywatnych, w tym eksponaty udostępnione przez czołowe muzea sztuki nowoczesnej: Tate w Londynie, Centre Georges Pompidou w Paryżu, The Museum of Modern Art w Nowym Jorku, The State Museum Of Contemporary Art – Costakis Collection w Salonikach czy Moderna Museet w Sztokholmie. Będą to między innymi prace twórców, takich jak: Piet Mondrian, Edvard Munch, Max Ernst, Vasily Kandynsky, Le Corbusier, Robert Delaunay, Paul Klee, Kazimierz Malewicz, Lubow Popowa, Aleksander Rodczenko czy Władysław Strzemiński i inni.
Projektowi wystawienniczemu towarzyszyć będzie także wydanie katalogu w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. Publikacja podzielona jest na dwie części. Pierwsza związana jest z wystawą Superorganizm. Awangarda i doświadczenie przyrody i przybliża problematykę projektu poprzez omawiane w niej pojęcia. Druga część zawiera eseje uznanych badaczy – Fae Brauer, Iwony Luby, Jacoba Wamberga, Isabelle Wünsche, którzy opisują nowe sposoby odczytania relacji między awangardą a nauką, technologią i przyrodą.
Wystawa rozpoczyna serię ekspozycji organizowanych przez Muzeum Sztuki w 2017 roku w ramach obchodów Stulecia awangardy w Polsce, których celem jest spojrzenie na jej spuściznę ze współczesnej perspektywy.
09-02-17
W 2017 roku mija sto lat od pierwszej znaczącej manifestacji polskiej awangardy, czyli od otwarcia w siedzibie krakowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych I Wystawy Ekspresjonistów Polskich (4 listopada 1917 roku). Trzy muzea, które posiadają najbogatsze zbiory sztuki awangardowej: Muzeum Narodowe w Warszawie, Muzeum Narodowe w Krakowie i Muzeum Sztuki w Łodzi postanowiły nadać rocznicy odpowiednią rangę i zainicjowały obchody stulecia awangardy. Do współpracy włączyło się kilkadziesiąt instytucji, które przygotowują wystawy, spektakle, koncerty, spotkania i inne wydarzenia, a oferta programowa rośnie z każdym dniem. Wszystkie prezentowane będą przez portal www.rokawangardy.pl, który właśnie został oddany do dyspozycji internautów. W prezentowanym w nim kalendarium odnajdujemy propozycje przypominające najistotniejsze postaci i zjawiska awangardy międzywojennej oraz takie, które zwracają uwagę na twórców rozwijających awangardowe założenia w okresie powojennym. Są też projekty, stawiające pytanie o znaczenie awangardowego dziedzictwa dla współczesnych praktyk kulturowych.
Oprócz programu wydarzeń i przeglądu instytucji, które włączyły się w obchody, portal proponuje przegląd materiałów, pozwalających lepiej zrozumieć naturę awangardy oraz poznać jej wpływ na kształtowanie współczesności. W czytelni czasopism znajdujemy kolejne numery Bloku i Zwrotnicy z lat 20. ubiegłego wieku czy wydaną dekadę później Formę. Postaci polskich twórców awangardowych przybliżają też miniprogramy Zbigniewa Libery z cyklu Przewodnik po sztuce. Portal będzie stale rozwijany, przybywać będzie zapowiedzi i opisów, jednak dzięki ułatwieniom, takim jak kalendarz czy wyszukiwarka, czytelnik szybko odnajdzie intersujące go wydarzenia w najbliższej okolicy.
Muzeum Sztuki w Łodzi, we współpracy z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w fińskim Espoo, przygotowały pierwszą od 30 lat w tym kraju ekspozycję prezentującą twórczość i społeczno-artystyczne praktyki Josepha Beuysa. Wystawa Joseph Beuys – Outside the Box powstała w oparciu o archiwum, które w ramach akcji Polentransport artysta ofiarował łódzkiemu muzeum.
Tematem ekspozycji staje się sam gest daru i przebieg przedsięwzięcia z 1981 roku, jako działania performatywnego i krytycznego zarazem. 36 lat temu Joseph Beuys wraz z rodziną przyjechał z RFN do Łodzi, aby w ramach akcji Polentransport 1981 podarować kilkaset prac Muzeum Sztuki w Łodzi. Jego akcja odbyła się w 50. rocznicę przekazania przez grupę „a.r.” darów europejskiej awangardy, w związku z czym odczytywana jest jako powtórzenie tego fundacyjnego gestu i próba kontynuacji awangardowych postulatów. Istnieją jednak co najmniej dwie inne interpretacje gestu Beuysa. Pierwsza wskazuje na wyrażenie poparcia dla strajków Solidarności, które odbywały się w latach 1980-1981. Druga, związana z biografią artysty, sugeruje próbę odkupienia win niemieckiego żołnierza II wojny światowej.
Wystawa nie ma jednak wyłącznie charakteru historycznego. Jej celem jest ponowne przyjrzenie się taktykom, obserwacjom i działaniom Beuysa, wskazanie tych obszarów jego działalności, które mogą zainspirować i prowokować nas obecnie, w sytuacji globalnych kryzysów ekonomicznych, ekologicznych i społecznych. Projekt „Outside the Box" zbudowany jest wokół czterech obszarów, powracających w praktyce Beuysa, a także uznanych przez kuratorów za najsilniej inspirujące i prowokujące dla współczesnej myśli humanistycznej oraz praktyk społecznych, są to: Polityka, Ekologia, Ekonomia oraz Marginesy. Każda z tych kategorii została potraktowana jako narzędzie pomagające zdiagnozować i opisać kondycję współczesnego świata, a także model pomocny w poszukiwaniach rozwiązań aktualnych problemów.
Koalicje kultury już po raz drugi ogłaszają konkurs grantowy, którego głównym celem jest wspieranie współpracy pomiędzy podmiotami z obszaru kultury i edukacji. Udział w konkursie mogą wziąć osoby fizyczne, podmioty sektora publicznego i organizacje pozarządowe, prowadzące działalność w województwie łódzkim. Najważniejsze jest to, żeby zgłoszony do konkursu projekt opierał się na partnerskiej współpracy między sektorem oświaty i kultury. Koalicję konkursową na rzecz projektu mogą zawiązać na przykład: dom kultury i gimnazjum, muzeum i grupa nauczycieli, niezależny animator i szkoła podstawowa.
Organizatorem konkursu jest Muzeum Sztuki w Łodzi, operator regionalny programu Bardzo Młoda Kultura i to do niego drogą elektroniczną należy przesyłać zgłoszenia, ale oceną wniosków zajmie się niezależne, zewnętrzne jury. W jego skład wejdą eksperci, na co dzień niezwiązani z województwem łódzkim – Zależy nam na jak najbardziej transparentnej formule konkursu i niezależnej, obiektywnej opinii jurorów – podkreśla Agnieszka Wojciechowska-Sej, kierownik projektu.
Komisja konkursowa oceni projekty między innymi pod kątem ich oryginalności i kreatywności, ale też społecznej odpowiedzialności czy otwarcia na środowiska defaworyzowane. Co ważne, od beneficjenta nie jest wymagany wkład własny do projektu.
W tym roku konkurs jest dwueatpowy. Spośród zgłoszeń jurorzy wybiorą 28 projektów, a ich pomysłodawcy wezmą udział w cyklu obligatoryjnych szkoleń, w czasie których dopracują i urealnią swoje pomysły. Szkolenia będą miały formułę jednodniowych intensywnych warsztatów, a odbędą się w wiosenne soboty: 25 marca, 1 kwietnia, 8 kwietnia i 22 kwietnia. Następnie, autorzy projektów wyłonionych w pierwszym etapie będą mieli czas do 28 kwietnia na doszlifowanie formularzy aplikacyjnych. Wreszcie jury przyjrzy się poprawionym wnioskom.
Ostatecznie zrealizowanych zostanie 14 projektów. Ich autorzy podpiszą z organizatorem umowę o współpracy, określającą szczegółowe zasady finansowania i rozliczenia projektu. Nagrodzone projekty muszą zostać zrealizowane i rozliczone do 31 października 2017. Łączna wartość grantów w tegorocznej edycji to 140 000 złotych.
Nabór aplikacji trwa od 1 do 28 lutego 2017 roku. Uczestnicy konkursu składają koncepcję projektu na przedsięwzięcie edukacyjno-animacyjne na formularzu, który pobrać można na oficjalnej stronie programu www.koalicjekultury.pl. Wypełniony formularz zapisany w formacie pdf, należy przesłać drogą elektroniczną na adres Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.. Wyniki pierwszego etapu konkursu zostaną opublikowane w drugiej połowie marca, również na oficjalnej stronie programu.
W czwartek, 8 grudnia, Muzeum Sztuki w Łodzi zaprasza na konferencję pt. Malarstwo polskie XIX wieku w kontekście współczesności towarzyszącą wystawie Od Matejki do Wojtkiewicza. U zarania nowoczesności.
W ramach konferencji podjęte zostaną tematy dotyczące aktualności sztuki XIX stulecia, jej rozumienia przez współczesnego widza. Punktem wyjścia do rozważań będą dzieła dziewiętnastowiecznego malarstwa polskiego. W tym kontekście zostaną poruszone także kwestie prowadzenia dialogu: dzieło sztuki dawnej – widz, w aspekcie zmieniających się potrzeb i nowoczesnych mediów. Konferencja będzie też okazją do zastanowienia się i refleksji czy dawne malarstwo może być źródłem poznania zarówno dla odbiorców, którzy są zaznajomieni ze sztuką, jak i dla tych, dla których jest ona nowym doświadczeniem.
W najbliższy piątek, 25 listopada, w Muzeum Sztuki w Łodzi zostanie otwarta wystawa Muzeum Rytmu. Ekspozycja, odwołując się do pism Henriego Lefebvre'a oraz Katarzyny Kobro i Władysława Strzemińskiego, opowie o nieoczywistym, lecz kluczowym dla modernizmu pojęciu, jakim jest rytm. Stanie się on narzędziem do badania fundamentalnych podstaw nowoczesności oraz zmysłowej struktury czasu w doświadczaniu codzienności. Uwypukli także konsekwencje technologicznych odkryć, które wpływały na dyskursy społeczne i polityczne XX wieku.
Muzeum Rytmu to projekt, w wyniku którego powstała wyjątkowa teoretyczno-abstrakcyjna instytucja. Rytm staje się w niej narzędziem badania fundamentalnych podstaw nowoczesności oraz zmysłowej struktury czasu w doświadczaniu codzienności. Przekraczając progi muzeum sztuki, projekt zestawia sztukę współczesną i nowoczesną z badaniami etnograficznymi, kinem, muzyką i instrumentarium naukowym, aby wprawić w rezonans aparat krytyczny i umożliwić przeprowadzenie ćwiczeń z analizy rytmu [Rhythmanalysis]. Muzeum Rytmu (w oryginale: The Museum of Rhythm) to projekt zainicjowany przez Natashę Ginwalę, który zrealizowała na zaproszenie Anselma Frankego w ramach Biennale Modern Monsters / Death and Life of Fiction (Współczesne Potwory / Śmierć i Życie Fikcji), zorganizowanego w Taipei w 2012 r.
Wystawa jest efektem długotrwałych badań, które postrzegają sztukę jako jeden ze środków realizowania ideologii rytmu. Na ekspozycji pokazane będą przedmioty, filmy i dokumenty związane z historią rozwoju sposobów mierzenia czasu, narzędziami do monitorowania pracy, choreografią i muzyką, które od wieków pozwalają człowiekowi doświadczać coraz bardziej złożonych rytmów. Projekt połączy trójwymiarowe mapy Ericka Beltrána z tańcem mięczaków w surrealistycznym filmie Jeana Painlevego, pozwoli ponownie odkryć pływanie jako formę sztuki, dzięki pracom Francisca Camacho Herrery, i zaprosi do refleksji nad przełomową książką Simone Forti Handbook in Motion (Podręcznik w ruchu) oraz jej wkładem w tworzenie magazynu „Contact Quarterly”. Widzowie wystawy przekonają się ponadto, jak Jimmy Robert zmienia rolę zawłaszczenia, ucieleśniając przedmiot oraz sekwencję schodzenia Duchampa. Ujrzą wyobrażenia Menad (bachantek) autorstwa Nancy Spero, przywołujące wątki kobiece w mitologii, kult Dionizosa i ekstatyczne pożądanie przenikające sztukę starożytnej Grecji. W oparciu o kolekcję meteorytów Andrew S. Yanga, będą mieli okazję przekonać się, czym jest materialność odległej przestrzeni i czas międzygwiezdny.
04-11-16
W najbliższą sobotę, 5 listopada, Muzeum Sztuki w Łodzi zaprasza na koncert w wykonaniu Pawła Kowalskiego (fortepian) i Meccore String Quartet w składzie: Wojciech Koprowski (skrzypce), Jarosław Nadrzycki (skrzypce), Michał Bryła (altówka), Karol Marianowski (wiolonczela). W programie znajdą się utwory Ignacego Jana Paderewskiego, Fryderyka Chopina oraz Juliusza Zarębskiego.
Paweł Kowalski jest jednym z najbardziej wszechstronnych polskich muzyków wykonującym ponad czterdzieści utworów na fortepian i orkiestrę. Pianista był pierwszym po Krystianie Zimermanie wykonawcą Koncertu fortepianowego Witolda Lutosławskiego, który zagrał w Warszawie pod dyrekcją kompozytora. Założony w 2007 roku Meccore String Quartet uznawany jest za jeden z najciekawszych kwartetów smyczkowych swojego pokolenia. Zespół od wielu lat zachwyca melomanów Europy i Ameryki, występując na czołowych festiwalach.
Liczba miejsc ograniczona.
Bilety do nabycia w kasie Muzeum Pałac Herbsta: 30 zł (normalny) i 25 zł (ulgowy).
W ubiegły piątek już po raz 14. przyznano Nagrodę im. Katarzyny Kobro, która ma na celu uhonorowanie postaw artystów progresywnych i poszukujących. Laureatką za 2015 rok została artystka Jadwiga Sawicka.
W uzasadnieniu podkreślano, że wyróżnienie zostało przyznane: „za jej sztukę, której istotą jest koncept. Za prosty, ponadpokoleniowy, wielowarstwowy, poruszający i niepokorny przekaz”. Parafrazując ją samą, Sawicka „oswaja, nawraca i tresuje” i jak zwykle uzyskuje efekt, ale przewrotny”.
- To jedyna nagroda, którą zawsze bardzo chciałam dostać – przyznała Jadwiga Sawicka po odebraniu dyplomu – Ze względu na patronkę, pomysłodawców i inicjatorów. Ze względu na poprzednich laureatów. Obserwowałam listę laureatów z coraz większym podziwem (…) I ze względu na instytucję, która przyznaje nagrodę. To jest jeden [Muzeum Sztuki w Łodzi – przyp.] z najważniejszych punktów na mapie polskiej sztuki. Przypuszczam, że już nic lepszego w życiu mi się nie zdarzy – powiedziała z uśmiechem.
Artystka urodziła się 14 stycznia 1959 roku w Przemyślu. Studiowała na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni Jerzego Nowosielskiego. Tworzy obrazy, fotografie, obiekty, instalacje tekstowe, w których nawiązuje do kultury masowej. W swojej twórczości jest szczególnie znana z malarstwa „pisanego”.
W latach 90. malowała niewielkie obrazy z fragmentami odzieży i kosmetykami, opatrzone w fikcyjne hasła reklamowe. Z kolei pod koniec ubiegłego stulecia tworzyła wielkoformatowe obrazy z tekstu.
W Muzeum Sztuki w Łodzi zorganizowano szereg wystaw z udziałem Jadwigi Sawickiej: „Fotoobrazy - gest plastyczny w fotografii” (2006), „Oczy szukają głowy do zamieszkania” (2011), „Korespondencje. Sztuka nowoczesna a uniwersalizm” (2012), „Na zachętę do muzeum. Kolekcja Łódzkiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych” (2013).
Już w najbliższy piątek (14 października) o godzinie 19.30 w Muzeum Sztuki w Łodzi po raz kolejny odbędzie się wręczenie Nagrody im. Katarzyny Kobro Artyści Artystom.
Pomysłodawcą idei dorocznej Nagrody im. Katarzyny Kobro jest prof. Józef Robakowski (wspólnie z Niką Strzemińską, córką Katarzyny Kobro i Władysława Strzemińskiego). Wyróżnienie ma na celu uhonorowanie postaw artystów progresywnych i poszukujących. Początkowo nagroda była przyznawana w Galerii Wschodniej, od 2011 roku organizatorem wydarzenia jest Muzeum Sztuki w Łodzi. Nazwisko laureata zostanie ogłoszone na stronie msl.org.pl 14 października po godzinie 20.00.
Panichida w intencji Katarzyny Kobro odbędzie się w soborze św. Aleksandra Newskiego w Łodzi o godzinie 17.00.
